سنگ صبور

امشب دلم تو غربت گرفته آخه دلتنگی تو غربت سخته
مخصوصا اگه کسی نباشه که حرفاتو گوش کنه
این شعر را به کسی تقدیم میکنم که همیشه
سنگ صبور من بوده است...

شب شده سنگ صبور
خونه غم شده باز این دل من
پر ماتم شده باز این دل من
من و تو با دلمون
توی این شهر بزرگ
توی این دشت جنون
خودمونیم و خدا
خودمون و دلمون
اگر از درد دلم با تو شکایت بکنم
قصه مردم نامردو بگم
اگه من با تو حکایت بکنم
دل تو میشکنه چون جام بلور
نمی خوام سنگ صبور نمی خوام...